حالت خط
خطوط اصلي (كه قبلاً توضيح داده شدند) مي‌توانند در مسير حركت خود به حالت‌هاي مختلفي ديده شوند:
1- ضخيم يا نازك، قوي يا ضعيف، تيره يا روشن شوند.
2- به صورت خطوط باريك و يا ضخيم يكنواخت باشند.
3- در مسير اصلي خود، به‌صورت بريده بريده و يا ممتد باشند.
4- در مسير اصلي خود به شكل زيگزاگ، شكسته و يا موجي باشند.
5- در مسير اصلي خود، به‌صورت منظم و يا نامنظم باشند.
كاربرد خط
- عنصر اصلي طراحي، خط است.
- تراكم و انبساط هاشورها، حجم و سايه و روشن را نشان مي‌دهد.
- با ضخيم و نازك كردن خط در طراحي ، قسمت‌هاي سايه‌دار مشخص مي‌شوند.
- حالت خطوط جنسيت و بافت اشيا را از لحاظ نرمي، سختي و استحكام مشخص مي‌كند.
- ترسيم خطوط پيراموني يك شكل، مي‌تواند تصوير اشيا را به نمايش بگذارد.
كاربرد خط در آثار نقاشان طبيعت‌گرا: در آثار نقاشان طبيعت‌گرا كه شكل‌هاي اشيا به دقت ترسيم مي‌شوند، وجود خط
به عنوان پايه‌ي اصلي طرح ديده مي‌شود. اما ممكن است تيرگي و روشني و يا رنگ‌ها، جاي خطوط را گرفته باشند.
كاربرد خط در آثار نقاشان امپرسيونيست: در آثار نقاشان امپرسيونيست، خط فاقد صراحت است و از ثبات و پايداري برخوردار نيست. (به جاي آن لكه‌هاي رنگ اهميت مي‌يابند.)
كاربرد خط در آثار نقاشان اكسپرسيونيست: در آثار نقاشان اكسپرسيونيست، خط با اغراق و صراحت بيش‌تري ديده مي‌شود و همه‌ي انرژي بصري خود را به نمايش مي‌گذارد.
كاربرد خط در آثار انتزاعي: در آثار انتزاعي، خطوط نمايشگر اشيا نيستند، اما نقش آن‌ها در ساختار بصري و هندسي آثار، كاملاً ديده مي شود.
كاربرد خط در نقاشي ايراني: خط در نقاشي ايراني ضمن نمايش طرح و تركيب اشكال و اجزاي اثر، در ايجاد وحدت بصري و ارتباط ميان عناصر، تركيب نقش تعيين كننده‌اي دارد.
منبع: قلم چی
انشا درباره عاقبت فرار از مدرسه